Αν έχει ελαφρυντικά ο Πασκουάλ, τι να πει κι ο Ουζουνίδης…

Τα σκωτσέζικα ντους συνεχίζονται στον μπασκετικό Παναθηναϊκό που από την αρχή της χρονιάς βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση ταυτότητας στη βάση ενός σχεδιασμού που στην πορεία χρειάστηκε να αλλάξει.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Η μετάβαση από την εποχή Πεδουλάκη σε εκείνη του Τσάβι Πασκουάλ έγινε υπό καλές προϋποθέσεις. Με την έννοια ότι η διοίκηση του έξι φορές πρωταθλητή Ευρώπης προσπάθησε να δώσει λύσεις στα προβλήματα που διαπιστώθηκαν επιδεικνύοντας σχετικά γρήγορα αντανακλαστικά.

Αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, με οικονομική υπέρβαση ώστε να μετατρέψει τον πάγκο του σε ελκυστικό προορισμό για προπονητή από το πάνω ράφι. Κλειστό συμβόλαιο για να έχει στο κεφάλι του ο Καταλανός μόνο το μπάσκετ και την ομάδα, όχι το μέλλον του. Προσθήκες ποιοτικών –στο μέτρο του δυνατού- λύσεων στο ρόστερ.

Ωστόσο τα αποτελέσματα δεν έρχονται έτσι όπως ίσως θα περίμεναν οι φίλοι του που σαφώς έχουν μάθει στα… καλύτερα και έχουν υψηλές απαιτήσεις. Η αδυναμία του Παναθηναϊκού να δείξει σταθερότητα και βελτίωση στο παρκέ έφερε τις πρώτες μουρμούρες, με την μπάλα να παίρνει πολλούς, ξεκινώντας από τον προπονητή και παίρνοντας σβάρνα τον Καλάθη που παρουσιάζει σημάδια μελαγχολίας από τη μερα που έφυγε ο αδελφός του, τον Τζεντίλε που μοιάζει να μην έχει προσαρμοστεί στο ελάχιστο και πάει λέγοντας.

Οι πιο ψύχραιμες φωνές βρίσκουν απαντήσεις αντιστρέφοντας τις γενεσιουργούς αιτίες της κριτικής. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι μια ομάδα με τόσες πολλές μεταβολές και διαφοροποιήσεις στη διάρκεια της σεζόν, χρειάζεται πολύ χρόνο για να δέσει και να συμπεριφέρεται ως σύνολο, με αυτοματισμούς στο παιχνίδι της.

Καμία αντίρρηση πάνω σε αυτό. Απλά μία διαπίστωση κι ένα συμπέρασμα που μοιραία αφορά τη δουλειά ενός άλλου προπονητή, ξανά με πράσινη φόρμα, αλλά σε διαφορετικό άθλημα. Του Μαρίνου Ουζουνίδη, για τον οποίον επίσης υπάρχουν απαιτήσεις προκειμένου να εμφανίσει σύντομα δείγματα της δουλειάς του ώστε οι πράσινοι να βελτιώσουν την εικόνα τους.

Ο Μαρίνος δεν έχει στη διάθεσή του σχεδόν τίποτα από τα «όπλα» που δόθηκαν στον Πασκουάλ. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει τεράστια απόσταση από την προίκα που άφησε ο Πεδουλάκης στον Τσάβι σε σχέση με τη λαίλαπα Στραματσόνι. Ούτε προσθήκες ούτε μεταγραφές μέχρι τώρα με εξαίρεση ένα καλό αμυντικό χαφ, τον Κουρμπέλη. Μόνο προβλήματα κληρονόμησε ο Ουζουνίδης κι ένα ρόστερ γεμάτο από δανεικούς παίκτες που αποδείχτηκαν βαρίδια και αγωνιστικά (αφού δεν υπολογίζονται) και -κυρίως- οικονομικά αφού τα βαριά συμβόλαιά τους τα οποία δεν είναι διατεθειμένοι να σπάσουν, στέκονται ως τροχοπέδη στο αύριο της ομάδας. Στην άκρη, απουσίες λόγω Κόπα Άφρικα και της «επιδημίας» τραυματισμών...

Χωρίς διάθεση, λοιπόν, να καταδικάσει κανείς τον Τσάβι, μπορεί να θέσει το εξής απλό ερώτημα. Αν για τον Πασκουάλ μπορείς να βρεις χίλια ελαφρυντικά και να του προσφέρεις πίστωση χρόνου μέχρι να δείξει τι δουλειά του, τι να πει και ο έρμος ο Ουζουνίδης;